Ka raste depresionesh për të cilat është e vështirë të kuptosh shkakun: Nuk ka pasur ngjarje të padëshirueshme, shëndeti edhe situata e përgjithshme është e mirë. Madje gjendja mund të jetë edhe e lulëzuar: avancime në karrierë, sukses në dashuri,etj. Megjithatë, disa prap bien në depresion. Një krizë e shurdhër, e ngadalshme, e padukshme por progresive; e cila shuan dalngadalë entuziazmin, heq kuptimin e gjithckaje që bëhet dhe shtyn drejt një humori të errët, duke sjellë lodhje për të jetuar dhe ndjerë të gjitha ato që bëni . Personi pothuajse gjithmonë nuk bëhet i vetëdijshëm sepse është mësuar me atë gjendje, i zhytur në një botë të brendshme pa gëzim. Si mund të ndodhë kjo?
Në shumë raste, shkaku qëndron në një nga mendimet më të dëmshme që mund të ekzistojnë: <
Por truri nuk mund të jetojë duke qëndruar vetëm në mes të “normales” dhe “negatives”. Ka nevojë edhe për pozitiven, dmth ta urosh veten dhe tja njohësh meritat asaj. Përndryshe, me kalimin e kohës humbasin në nivel global ato që mohohen në çdo rast, pra gëzimi dhe vetëvlerësimi, duke rënë në një krizë të thellë.